"تذكّرت بعض الكلمات فسافرتُ إليها
وسافرتُ منها إلي"
فكانت قويّة قويّة، مليئةً مليئةً، مفعمةً مفعمة.
تذكّرت نورًا فذكّرني بقول المسيح لتلاميذه "أنتم نور العالم".
وتذكّرت ليلاً فذكّرني بالحروب والوحدة.
وأسود – بالموت.
وأبيض – بالطهارة والوداعة.
وأخضر – بسهول بلادي.
وأصفر – بزهور عيد الفصح الصّفّراء.
وليلكيًّا – بالمحبة.
وأحمر – بالتمرّد.
وصليبًا – بمعاناة المسيح.
وهلالا – بآخر الأنبياء.
وكوكبًا – بيوم ميلادي.
وتاجًا - بأولادي.
وإكليلاً- بنجاحي.
وشوكًا – بالحماية.
وعصا – بالبحر الأحمر.
ما أقوى الكلمات! ما أجمل الكلمات!
צְבָעִים/ נַבִּיל טַנּוּס
"נִזְכַּרְתִּי בְּמִסְפַּר מִלִּים, וָאִסַּע אֲלֵיהֶן
וָאִסַּע מֵהֶן אֵלַי"
הֵן הָיוּ חֲזָקוֹת חֲזָקוֹת, מְלֵאוֹת מְלֵאוֹת, גְּדוּשׁוֹת גְּדוּשׁוֹת.
זָכַרְתִּי "אוֹר" וַתַּזְכִּירֵנִי בְּדִבְרֵי יֵשׁוּעַ לִשְׁלִיחָיו:
"אַתֶּם אוֹר הָעוֹלָם".
זָכַרְתִּי "לַיִל" וַתַּזְכִּירֵנִי בַּמִּלְחָמוֹת וּבַבְּדִידוֹת.
וְשָׁחֹר – בַּמָּוֶת.
וְלָבָן – בַּטֹּהַר וּבַתֹּם.
וְיָרֹק – בְּעִמְקֵי אַרְצִי.
וְצָהֹב – בְּפִרְחֵי הַפַּסְחָא הַצְּהֻבִּים.
וְסָגֹל – בָּאַהֲבָה.
וְאָדֹם – בַּמֶּרֶד.
וּצְלָב – בְּיִסּוּרֵי יֵשׁוּעַ.
וְסַהַר – בְּאַחֲרוֹן הַנְּבִיאִים.
וְכוֹכָב – בְּיוֹם הֻלַּדְתִּי.
וַעֲטָרָה – בִּילָדַי.
וְכֶתֶר – בְּהַצְלָחָתִי.
וְקוֹץ – בְּמוּגָנוּת.
וּמַקֵּל – בְּיַם סוּף.
מַה חֲזָקוֹת הֵן הַמִּלִּים! מַה יָּפוֹת!
